Boeken | Woord & Plaat

Mijn gelezen boeken hou ik bij in een aparte database op het internet

Boeken database (Links bovenaan bij klik een uitklapmenu, bij tags en dan uitschieters, mijn best gewaardeerde boeken)

Wanneer psychotherapeut Dirk de Jong na een periode van rouw – zijn vrouw overleed na een lang ziekbed – een nieuw begin maakt met zijn professionele werkzaamheden, krijgt hij al snel te maken met een jonge patiënt, de student
psychiatrie Allard Schuurman, op wie hij totaal geen grip krijgt. De relatie wordt nog gecompliceerder wanneer Schuurman hem vertelt dat hij met zijn studie stopt en anesthesiologie gaat doen. Uit wat hij verder te horen krijgt, kan hij
opmaken dat Schuurman onder de vleugels komt van anesthesiologe Suzan, Driks zus, getrouwd met zijn beste vriend Peter. Drik verzuimt Allard van deze verstrengeling op de hoogte te brengen. Met alle noodlottige gevolgen van dien.

Anna Enquist deed in het Amsterdamse VU-ziekenhuis op de afdeling
anesthesiologie uitgebreide research voor dit boek.

Anna Enquist vertelde hoe ze op het idee was gekomen dit boek te schrijven. Zij is in haar beroep voortdurende bezig patienten uit “een slaap” te halen, door het verleden van een patient te ontrafelen. De verdovers doen het omgekeerde : de patienten in slaap brengen.

Toen ze het boek voltooid had, hebben alle medewerkers op de afdeling waar ze haar onderzoek deed, een exemplaar gekregen. Enquist was erg blij het met het commentaar dat ze kreeg. Nu eens niet geneuzel van recensenten, een verademing vond ze het. Ik vond het niet haar sterkste boek..

Tijdens het regime van Stalin is Leo Demidov agent bij de
staatsveiligheidsdienst. Hij gelooft dat de instandhouding van het politieke systeem alles rechtvaardigt; in zijn opleiding leerde hij dat een agent zich wreedheid eigen moet maken. Leo is zo slechts in staat om te denken als een Sovjet-aanhanger, totdat een zoontje van een collega vermoord langs de spoorbaan
wordt gevonden. De autoriteiten besluiten dat het een ongeluk is. Al spoedig blijkt dat in Rusland een seriemoordenaar actief is. Leo wil hem vinden ondanks de tegenwerking van de autoriteiten. Gaandeweg ontdekt Leo dat het regime op leugens gebaseerd is. Samen met zijn vrouw Raisa ondergaan ze op hun zoektocht de martelingen die hijzelf ook uitvoerde. De auteur heeft een gruwelijk en zeer spannend debuut geschreven. Het verhaal is knap geconstrueerd door verschillende verhaallijnen naast elkaar te zetten die de spanning juist vergroten. De schrijver studeerde Engelse literatuur en schrijft scripts voor films en televisie. Zijn debuut wordt verfilmd en is nu al op weg een bestseller te worden

Een krimi in het Stalin tijdperk, niet alleen spannend, maar geeft ook een kijkje hoe de geheim agenten en het “systeem” opereerde. Een “serial killer ” dat bestond volgens de staat niet, alleen in het westen bestaat die. Een onderdeel van het kapitalistische systeem. De hoofdonderzoeker in het boek moet het opnemen tegen de killer en tegen het systeem. Goed uitgewerkt wat resulteert in een zeer spannend en ongewoon boek

Hieronder de beste boeken lijst:

De lijst van 10 beste boeken ooit

Wat mij betreft zou Thomas Rosenboom op een moeten staan. De rest heb ik allemaal wel gelezen. Voskuil net het derde deel uit. Dat is thuiskomen, de sfeer in zijn boeken. Steeds het idee dat ik zelf op dat bureau rondloop. Het bureau straalt, ondanks alle onderlinge perikelen, een gemoedelijk en geborgen huis uit. Mensen zijn daar thuis

Niet voor niets de 2 omslagen van De Nieuwe Man van Thomas Rosenboom. Het eerste een afbeelding van de klinknagels die men het hele boek hoort. De klinknagels die de voortvarendheid van het bedrijf symboliseren. En dan het schip, dat vast ligt en niet te water gelaten kan worden. De mooiste apotheose die ik ooit in een boek heb gelezen. Thomas Rosenboom schrijft toch vooral over mensen die het “net niet” lukt om zich te verwezenlijken in de samenleving. Veelal overtreffen de illusies, die de hoofdpersonen hebben de werkelijkheid waarmee ze te maken krijgen. Zal dat niet voor een hoop mensen gelden ?

De beschrijving:

Thomas Rosenboom (1956) vertelt steeds ongeveer hetzelfde verhaal tegen een
steeds wisselend decor, dit keer een scheepswerf aan het Damsterdiep in het
begin van het derde decennium van de twintigste eeuw. Hoofdpersoon is de
woordenrijke Berend Bepol, 63 jaar, eigenaar-directeur van de werf, wiens
huwelijk is gezegend met een dochter. Zijn tegenspeler is Niesten, de werfbaas.
Door een huwelijk te arrangeren tussen zijn dochter en Niesten hoopt Bepol de
toekomst van het bedrijf veilig te stellen. Maar ofschoon hij het beste met
iedereen voorheeft, is van meet af aan duidelijk dat hij de tekenen des tijds
niet verstaat en geen begrip heeft voor de mensen die hem dierbaar zijn. Dat
mondt uit in een heroïsch conflict met Niesten, die door hem wordt bewonderd
maar ook gevreesd. Het decor van de werf biedt Rosenboom de gelegenheid zich
volop te verlustigen in de terminologie van de scheepsbouw uit het
klinknageltijdperk. De roman is tegelijkertijd humoristisch en tragisch, in
zekere zin vergelijkbaar met Elsschot, en, zoals we van deze auteur gewoon zijn,
in stilistisch opzicht een hoogstandje

Maar zo vrij geweest om Bernlef te photoshoppen in een landschap waar hij zich waarschijnlijk wel had thuis gevoeld.

Erg veel boeken van Bernlef gelezen. Onder ijsbergen vond ik een topper. De Deense afgezant die een vergadering bij elkaar roept van de inuits, die geen antwoord geven maar beginnen te zingen als antwoord. Het gescheur van de gletschers, onvergetelijk hoe dit beschreven wordt.

Het laatste boek dat ik gelezen heb is “de een zijn dood”. Een indrukwekkend boek en wellicht de meest persoonlijke thriller die ik ooit gelezen heb. Hier gaat het over:

Oud-rechercheur Wim Terlinde is op zoek naar nabestaanden van de overleden Roderick Vos en komt uit bij twee vrouwen die in diens leven een rol hebben gespeeld. Als een van hen in een psychose beland blijkt te zijn, drukt hij samen met de andere vrouw de erfenis van Vos achterover. Maar dan ontmoeten de vrouwen elkaar, in de ruige Schotse hooglanden. Vanaf dat moment neemt het verhaal een wending die zichtbaar maakt hoe ingrijpend de psychische gevolgen van misbruik en ongewenste seksualiteit kunnen zijn. De dramatische ontknoping is even schokkend als onvoorzien

Vader is het eerste boek in de Mijn strijd-serie van zes zeer persoonlijke, soms pijnlijke autobiografische romans. Meteen na de verschijning ervan struikelden internationale critici over elkaar heen met hun loftuitingen. Met de Mijn strijd-serie is Knausgård veranderd van een veelbelovende jonge auteur in een Scandinavische schrijver met popsterrenstatus.

Dit volgens bol.com.

Ik vond het een heel bijzonder boek. Nogal wat punten van herkenning, met name in het Noorse landschap en hoe de mensen daarin wel of niet hun draai vinden. Er staat erg veel gedetailleerd dialoog in. Dat zou verveling kunnen opwekken, voor mij maakten deze dialogen het behoorlijk “levensechter” Een dergelijke manier van dialogen ten dienste maken van het verhaal ben ik niet veel tegengekomen.

Ondertussen met het tweede boek begonnen “Liefde”. De hierboven geroemde dialogen hebben nu toch niet meer hetzelfde effect. Zo nu en dan lijkt het er zelfs op dat de schrijver een dwangneurose heeft, door alles zo nauwgezet te omschrijven.

De beste man ziet er overigens nogal verweerd uit en dat moet ook wel na al die intens beleefde emoties in zijn boeken

Deze roman is een monument voor een stad zoals er maar één is: Genua, La Superba (de hoogmoedige). En meer nog dan een roman over een schokkend echte en labyrintische stad, is het een liefdesverhaal dat tragisch eindigt. En meer nog dan een stadsroman en een liefdesroman is La Superba een boek dat de fantasie van een beter leven elders onderzoekt, vertelt en ontrafelt en laat het zien hoe mensen van gerenommeerde schrijvers en verlopen heren van stand tot arme Senegalese sloebers en flanerende hoeren op verschillende manieren verdwalen in die fantasie. En meer nog dan over de stad, de liefde en het lot van de zoekende mens gaat deze grandioze meerstemmige roman over het schrijven van een grandioze meerstemmige roman. Hoertjes zijn voor de lunch. Rond een uur of elf, half twaalf, komen ze tevoorschijn. Ze hangen rond in het labyrint van steegjes in de hellende driehoek tussen Via Garibaldi, Via San Luca en Via Luccoli, aan weerskanten van de Via della Maddalena, in duistere straatjes met poëtische namen als Vico della Rosa, Vico dei Angeli en Vico ai Quattro Canti di San Francesco. Dit zijn stegen waar zelfs op het middaguur de zon niet doordringt. Daar leunen ze achteloos tegen deurposten of ze zitten in groepjes bij elkaar op straat. Ze zeggen dingen tegen mij als `amore . Ze zeggen dat ze van mij houden en dat ze willen dat ik bij hen kom.

Als ik ooit in een stad ben meegesleept d.m.v. de litteratuur dan wel door dit boek. Tijdens het lezen van het boek was ik ook in Genua. Verdwalen in een fantasie, ieder op zijn eigen manier dat is de rode draad in dit boek. Het verhaal van Djibi de vluchteling is een aangrijpend relaas van een hellevaart naar Europa, daar zit volgens mij geen woord fantasie bij van de schrijver.

Een bijzondere ervaring om een tijdje helemaal op te gaan in la superba, als of je zelf op reis bent geweest.

In Pier en oceaan beschrijft Oek de Jong de geschiedenis van Abel Roorda, zijn ouders en grootouders én de grote verandering die Nederland onderging in de periode tussen de Hongerwinter van 1944 en de komst van de grote welvaart in de jaren zestig. De roman speelt zich af in Amsterdam en op het Friese en Zeeuwse platteland, destijds nog de ‘diepe provincie’. De aangrijpende huwelijksscènes van Abels vader en moeder tonen de liefde in een verdwenen tijd. Pier en oceaan is de roman van het Hollandse water: van roerloze veenplassen tot de zee die door de paalhoofden op de Zeeuwse stranden stuift. Abel Roorda zoekt het water, net als zijn vader en grootvader. Pier en oceaan is de roman van het grote verlangen. Oek de Jong (1952) is de schrijver van essays, verhalen en succesvolle romans als Opwaaiende zomerjurken, Cirkel in het gras en Hokwerda’s kind, dat werd genomineerd voor de Libris Literatuurprijs en de Gouden Uil. Van zijn werk werden een half miljoen exemplaren verkocht, het werd in negen talen vertaald.

Prachtig boek. Mooi hoe alle tijdsgeesten op een subtiele manier aan de orde komen. Een boek waarvan ik hoopte dat er geen einde aan zou komen. Wellicht ook omdat er veel herkenningspunten in voor komen. Een beschrijving van een jeugd, tiener en twentier die mij veel aan mijn eigen jaren deed denken. Mooie beschrijvingen van Zeeland, haast zou je de trein nemen om die beschreven plaatsen eens op te zoeken. Een leven dat voorbij gaat en de eindigheid der dingen.

Wendela logeert bij haar grootmoeder Minke, die getrouwd was met de inmiddels allang overleden ornitholoog Henk Bronkhorst. Halverwege de jaren vijftig ging hij op expeditie naar Nieuw-Guinea om te bewijzen dat het zeldzame Bruijns boshoen nog niet was uitgestorven. Terwijl we hem en zijn Papoea-begeleiders in hun spannende en hilarische zoektocht volgen, neemt Minke haar kleindochter in 2012 in vertrouwen over wat er zich in die jaren thuis in Nederland heeft afgespeeld. Is Wendela s vader wel de jongste zoon van haar en Henk? En wie is Rick uit New York? Op meesterlijke wijze ontsluiert Rascha Peper het familiegeheim.

Helaas haar laatste en volgens mij haar beste boek. Wat zal ik haar missen met haar mooie verhalen en haar boeken goed gedocumenteerd en toch ook vol fantasie.
Een groot talent heen gegaan, veel boeken had ik nog van haar willen lezen en veel boeken had ze waarschijnlijk ook nog geschreven.

Haar gevoel voor humor en ironie is onovertroffen, vooral in de scene die ze beschrijft waarin de wetenschapper zijn zo gewilde vogel probeert te strikken met behulp van de papoe gidsen

Hieronder een mailwisseling met Jan Brokken

Van: brokk101@planet.nl [mailto:brokk101@planet.nl] Verzonden: vrijdag 25 juli 2014 19:42 Aan: rderoos@ziggo.nl Onderwerp: Re: Reactie via JanBrokken.nl

Beste Rinke de Roos,

Dat is wel heel stug: dat de verstekelingen naar pianosonates van Sjostakovitsj luisteren!
Mijn boek dateert uit 1995 en is gebaseerd op een reis die ik in 1991 ondernam aan boord van
een containerschip. Alles wat ik over de verstekelingen schrijf, is gebaseerd op feiten, alleen niet
dat ze naar Sjostakovitsj luisterden. Ik verbond het ene feit met het andere omdat ik zelf op die
reis voortdurend naar de preludes en variaties van Sjostakovitsj luisterde!

De Blinde Passagiers werd vooral in Duitsland een groot succes, misschien heeft het andere

schrijvers geïnspireerd.

Met veel dank voor uw ontzettend aardige mail,

en met hartelijke groet, vanuit Frankrijk,

455

Jan Brokken

—-Origineel Bericht—- Van : rderoos@ziggo.nl Datum : 25/07/2014 18:39 Aan : janbrokken@planet.nl Onderwerp : Reactie via JanBrokken.nl Afzender: Rinke de Roos E-mail: rderoos@ziggo.nl Vraag: Beste Jan Brokken,

Blinde passagiers.

Ik heb uw prachtige boek bijna uit.
Zoals u over de zee, de schepen, de havens en vooral de zeelui schrijft, het is ongekend.
Terecht las ik ergens in een recensie dat de vergelijking gemaakt wordt met ons aller Slauerhoff.
Ook deed het mij denken aan de Matroos van Gibraltar wat mij betreft het beste boek van Marguerite Duras.
Prachtig zoals daar de omzwervingen van de hoofdpersoon worden omschreven. Een boek dat de zee nog dichterbij brengt.
Echter de reden dat ik u schrijf is de volgende:

Al zeker 5 jaar geleden las ik het boek Overboord van Robert Hough met de volgende korte omschrijving: Op een dag buitengaats op de Atlantische Oceaan, vindt Rodolfo Miguel twee verstekelingen aan boord van het containerschip Maersk Dubai.
Miguel leidt de mannen naar de nieuwe kapitein, zodat ze aan het werk kunnen worden gezet.
Tot zijn afgrijzen zetten de Taiwanese officieren de mannen echter overboord op een wankel vlot.
In een mum van tijd worden ze verzwolgen door de oceaan. Als er een derde verstekeling overboord wordt gezet, is de bemanning ervan overtuigd dat er een vloek rust op de Maersk Dubai.

Wanneer Miguel een vierde man vindt, besluit hij hem te verstoppen. Daarmee brengt hij niet alleen zichzelf in gevaar, maar ook de zeelui die hem helpen. Een aangrijpend verhaal dat berust, dacht ik, op ware gebeurtenissen. De verstekelingen luisterden d.m.v. een cassette recorder naar piano sonates van Shostakowich.zoals uw verstekelingen dat deden.

Puur toeval of gaat er inderdaad een rust van die sonates uit, en dus de voorkeur hebben van verstekelingen..? MVG Rinke de Roos

Recensie uit MustRead:

Een inspecteur van de politie te New York onderzoekt de wat bizarre moord op een jonge vrouw. Op het eerste gezicht een typische drugs-gerelateerde moord. Maar de man die de zaak samen met hem onderzoekt vindt enkele opvallende zaken: het hele appartement is gek genoeg vakkundig schoongemaakt, het slachtoffer is onherkenbaar verminkt. Kortom een moord uit het boekje, en toevallig heeft hij zelf dat boek geschreven. Hij is namelijk een voormalige hooggeplaatste spion, die na zijn pensioen – hij ging jong met pensioen – een uitputtend handboek schreef over zijn ervaringen, inclusief vele voorbeelden van misdrijven. Aan zijn pensioen is onlangs echter van hogerhand een abrupt einde gekomen. Zijn hulp werd ingeroepen in een zaak die zelfs voor hem te moeilijk lijkt om op te lossen.

Aan de andere kant van de wereld werkt namelijk in het diepste geheim een radicale moslim aan een terroristische daad die het leven van miljoenen mensen in gevaar kan brengen. Ook hij werkt volgens het boek van de ex-spion: zonder sporen na te laten krijgt hij een uiterst gevaarlijk wapen in handen. Dankzij een enkel misstapje of eigenlijk een toevalligheid krijgen de Amerikaanse veiligheidsdiensten een aanwijzing dat er iets te gebeuren staat. Ze roepen de hulp in van de ex-spion, die zich voor de gelegenheid Pelgrim laat noemen. Tussen hem en de terrorist, de Saraceen, ontspint zich een zenuwslopend kat- en muisspel, voerend door een afwisselend landschap, van Saudi-Arabië en Afganistan tot in Turkije en New York.

Het boek is opgesplitst in vier delen, die elk uit korte hoofdstukken bestaan, sommigen van slechts twee pagina’s lang. Door deze korte hoofdstukken blijft de vaart erg in het verhaal, en net als in televisieseries bevatten veel van die hoofdstukken ook sterke cliffhangers zodat je direct het volgende hoofdstuk in wilt duiken. Wat soms een beetje complicerend werkt is dat Hayes er nogal een handje van heeft om heen en weer te springen in de tijd, en uit te wijden over gebeurtenissen die op het eerste gezicht niet zoveel met het verhaal te maken lijken te hebben. Maar hoe verder je komt blijkt steeds vaker dat ook de zijpaadjes in het verhaal uiteindelijk deel uitmaken van het grotere verhaal, en dat alles met elkaar verbonden is.

Van auteurs als David Baldacci kenden we al dit soort spannende verhalen over hedendaagse terroristen. Hayes doet in schrijfstijl en in spanningsopbouw niet onder voor Baldacci en de zijnen, sterker, op sommige punten overtreft hij deze. De vaart waarmee hij je door het verhaal leidt bijvoorbeeld, en zijn talent om zelfs na 700 bladzijden je aandacht nog met gemak vast te houden.

Ik vind het één van de beste spionage boeken die ik ooit gelezen heb. De spanning zit er op iedere bladzijde flink in. De auteur is erg goed geïnformeerd over de zaken die in het boek voorkomen, zoals 9/11, radicaliseren, Afghanistan, Turkije en de verschillende geheime diensten in de VS. 700 bladzijden van opperste spanning, niet te missen

Butchers Crossing

Wat mij betreft het beste wat ik de afgelopen jaren gelezen heb. Al in het begin van het boek sta je meteen al in een scene van Serge Leone….stof, geel licht, houten trottoirs en het prairie gras wat continue van kleur veranderd. Een volledig verloederd gehucht waar de katoenen lappen als ramen dienen, één saloon en één hoer. Ook de karakters die er beschreven worden lijken uit een western te komen, maar dan wel een anti western….er zijn dagen dat ze niets tegen elkaar zeggen. Staren in het vuur of over de prairie en worden dan nog door de “greed” gegrepen wat ze bijna noodlottig wordt

En de hoofdpersoon die na de bizonjacht “wiser maar wel “sadder is geworden. Een zinloze economie op micro niveau die op het eind iets weg heeft van de recente crisis. Zelden dat ik zo een verhaal ingetrokken werd en uiteindelijk ook nog boos werd om het verhaal en de zinloze verspilling die zich afspeelt. Ik kan me zo voorstellen dat de roman in de US een tijd niet zo populair was…een volledig ontluisterend wilde westen (Meeks Cut Off in de cinema), zo willen wellicht veel Amerikanen hun verleden toch maar niet liever niet zien.

De offers

Tokio, 1946. Een jaar na de capitulatie van Japan is het Tokio Tribunaal in volle gang. De Nederlander Rem Brink is een van de rechters die een vonnis moeten vellen over de belangrijkste Japanse oorlogsmisdadigers. Ter afleiding van de machtsspelletjes en voortdurend wisselende allianties van zijn collega’s probeert Brink het hem volstrekt vreemde en totaal verwoeste land te verkennen. Als Brink de Japanse sopraan Itchiko leert kennen, die tijdens de bombardementen op Japan haar ouders heeft verloren ontluikt er een tedere, geheime liefde die niet zonder gevaar is. Wanneer deze relatie is uitgekomen verliest Itchiko het protectoraat van haar westerse weldoenster. Haar beloftevolle toekomst ligt aan duigen en ze vertrekt zwanger naar haar geboortedorp in de bergen. Het is juist dat dorp waar vlak daarvoor in stilte gruwelijke oorlogsmisdaden hebben plaatsgevonden. Kees van Beijnum sleept de lezer mee in de grote morele worstelingen van zijn personages. Hij stelt onnadrukkelijk maar stellig de vraag naar goed en kwaad, en naar de morele verantwoordelijkheid van het individu. De offers beschrijft een onbekend deel uit de wereldgeschiedenis en is een sensationele leeservaring, waarin Van Beijnum een gebied betreedt waar hij en zijn lezers nog niet eerder kwamen.

Fenomenaal boek, nog nooit zoiets gelezen, prachtige verhaallijnen die bij elkaar komen. Geeft een ontluisterend beeld van Japan na de 2e wereldoorlog.

Het dak van de hemel. Paul Bowles.

Geen opwekkend boek over gestrande reizigers. De film had ik ook al gezien en was toen onder de indruk. Voor hetgeen Port en Kit overkomt ben ik ook wel eens bang geweest. Totaal van de wijs was ik in Tanger toen ik daar met Rosanne was. Een compleet andere cultuur die zo nu en dan bedreigend over komt. Je moet je niet voorstellen in zulke uithoeken ziek te worden en dat werd ik in Marrakech in het uiterste zuiden van Marokko. Ook de zwerftochten die Port in het begin maakt herken ik. Soms werd er met stenen naar je gegooid. Toch heeft de Arabische wereld altijd een aantrekkingskracht gehad. Op jonge leeftijd had ik al een foto van Lawrence of Arabia aan de muur hangen.

Een Amerikaans echtpaar reist in het naoorlogse Marokko de ondergang tegemoet. De cynische en nihilistische Port Moresby is een dwangmatige reiziger, op zoek naar verlossing; zijn vrouw Kit, trouw aan haar instincten, voelt overal naderend onheil.In de Sahara vinden zij dood en waanzin. Dit romandebuut ademt net als zoveel van zijn latere werk de geur, de hitte en het stof van Noord-Afrika en de kleurrijke sfeer van de kashba. Maar bovenal schildert Bowles op beklemmende en meeslepende wijze de onmogelijkheid voor de zich beschaafd noemende westerse mens te aarden in een vreemde cultuur

Astrid Hekne is anders dan de andere jonge vrouwen in het dorp Butangen in 1880 en droomt van een leven dat uit meer bestaat dan alleen trouwen, kinderen krijgen, en het land bewerken.

‘De Zusterklokken’ van Lars Mytting gaat over de zelfbewuste, leergierige Astrid Hekne. Zij is anders dan de andere jonge vrouwen in het dorp Butangen en droomt van een leven dat uit meer bestaat dan alleen trouwen, kinderen krijgen, en het land bewerken. In datzelfde jaar komt een jonge dominee naar Butangen. Voor Astrid, die in de pastorie als dienstmeisje werkt, vertegenwoordigt hij de lonkende wijde wereld. Maar algauw wordt het haar duidelijk dat zijn grootse plannen ook de sloop van de eeuwenoude staafkerk van Butangen behelzen. Daarmee zouden de legendarische ‘De Zusterklokken’ verloren gaan. Deze klokken werden ooit geschonken door een rouwende voorvader van Astrid, ter nagedachtenis aan zijn overleden Siamese tweeling, en bezitten volgens de overlevering over bovennatuurlijke krachten. Astrid komt in opstand tegen de afbraak van de kerk – maar haar vastberadenheid om de klokken te redden wankelt als er liefde in het spel is.

Bovenstaand is een recensie van Bolcom.

Ik vond het één van de mooiste boeken die ik gelezen heb over de geschiedenis van Noorwegen. Wat vooral ook opvalt in die tijd was de bittere armoede. De sloop en herbouw van de “staafkerken” in Noorwegen komt uitgebreid ter sprake. Het slopen van de oude staafkerken was ook een gevecht tegen het oude bijgeloof en een handeling om het christendom meer van de grond te krijgen

Hier een link naar meer informatie over staafkerken

https://nl.wikipedia.org/wiki/Staafkerk