Films die ik gezien heb ik, hou ik bij in een database op het internet
Eerlijk is eerlijk, de beste film die ik in 2012 heb gezien.
Engelachtige peuter Klara voelt zich afgewezen door crècheleider Lucas, de beste vriend van haar vader, en claimt dat hij haar misbruikt heeft. Waarna de wereld van Lucas (opvallend kwetsbaar gespeeld door Mikkelsen) instort. Festen-regisseur Vinterberg – na Submarino twee jaar geleden weer helemaal terug – blijft dicht bij Lucas en laat in volledig geloofwaardige (en daarmee uiterst ongemakkelijke) stappen zien hoe zijn vrienden hem langzaam maar zeker wegduwen. Mikkelsen werd dankzij zijn aangrijpende vertolking in 2012 in Cannes uitgeroepen tot beste acteur.
Film deed mij ook aan de Chase met Marlon Brando denken. Ook daar een kleine gemeenschap die er op uit is een inwoner aan de paal te nagelen. Nog nooit zo stil in een bioscoopzaal meegemaakt, op het randje van de stoelen.
Die kleine gezellige gemeenschap verandert in een paranoia club mensen die de schuldige verzinnen en zich vastbijten in een illusie die door het “slachtoffer” al lang ontkend wordt. Nog eens haarfijn op een rij de voors en tegens van zo’n enge gemeenschap. Het einde van de film is verpletterend..
§
En dan zeker op de 2e plaats The House /Dom. Een film van Zuzana Liova. Hieronder de beschrijving van cinema.nl.
In een Slowaaks gehucht staat de verhouding tussen autoritaire vader Imrich (Krobot) en jongste dochter Eva (Bardós), mooie en slimme scholiere in haar eindexamenjaar, al lang op scherp. In haar sterke bioscoopregiedebuut toont scenariste Liová met scherpe blik en compassie de onvermijdelijkheid van de barstende bom. Fraai ingehouden spel van Bardós en Krobot maakt de twee niveaus van de film voelbaar: een moeizame doch in de kern liefdevolle vader-dochterrelatie en het aangekondigde einde van een oude patriarchale cultuur.
De film deed me sterk een Kieslowski denken. De lange stiltes die op de juiste momenten vallen. De weinige woorden die gesproken worden, de beelden die voor zichzelf spreken. Een onafgebouwd huis van rode baksteen zal me altijd aan deze film doen denken. De botsing tussen oude en nieuwe rituelen is het hoofdthema en de vader kan niet anders dan zich aanpassen wil niet zijn hele gezin uit elkaar vallen.
de recentie
http://cinemagazine.nl/house-dom-2011-recensie/
§
En dan hier de oude Flora bioscoop in Baarn. Daar heb ik wat zondagmiddagen versleten en genoten van films zoals Ben Hur, Lawrence of Arabia en andere spektakel stukken. Cowboy en indianen films met vriend Bakhuizen die alles meteen de volgende dag wilde naspelen..
Bioscopen in kleine plaatsen, volgens mij bestaat het nauwelijks meer.
En deze man stamde uit ongeveer dezelfde tijd, iets later dacht ik.
Christopher Lee, veel geïmiteerd, nooit geëvenaard. Zijn glansrol in Dracula. De kranten stonden er bol van : toeschouwers bewusteloos geraakt bij het zien van Dracula. Op school had iedereen het er over. Vooral de scene waar Dracula weer tot as getransformeerd werd…..asss
En nu staat ook nog zijn kasteel te koop. Daar zou ik wel eens wat willen rond spoken en wellicht begraven willen worden om voort te leven als een “ondode”
§
Volgens Trouw:
Alfred Hitchcock and the making of Psycho, zal de film heten, en wordt geregisseerd door Sacha Gervasi. Het script is in handen van John McLaughlin (Black Swan). De film zal zich concentreren op de relatie tussen Hitchcock en zijn vrouw (gespeeld door Helen Mirren) in de aanloop naar het uitbrengen van zijn succesfilm Psycho, die in 1960 verscheen.
Het is nog niet helemaal zeker wanneer de film verschijnt, maar volgens The Hollywood Reporter beginnen de opnames waarschijnlijk in april volgend jaar. Aan de ontwikkeling van de film werd vier jaar gewerkt.
Ik kan me nog herinneren dat ik Psycho op vrije jonge leeftijd zag. Had nogal een schokkend effect. Voor die tijd een van de eerste films die over een psychopaat ging. Hitchcock voerde de spanning erg hoog op. De scene dat de rechercheur de trap van het huis op de heuvel op gaat is een legendarische. Vooral de belichting is ongekend en later veel geimiteerd.
Dus erg benieuwd naar deze “making of “
“Good evening ladies and gentleman, my name is Alfred Hitchcock”. Zo begonnen de series die in ongeveer dezelfde periode werden uitgezonden. Hitchcock liep bij de intro zijn getekende silouet in. Vervolgens hield hij een korte humoristische toespraak, die droop van cynisme. Daarna de meestal bizarre aflevering in zwart wit.
§
In een veld vol zonnebloemen wordt het levenloze lichaam van een tiener ontdekt. Tegelijkertijd volgt een verkoper de gebeurtenissen op televisie, terwijl in een klein dorp in Castilla-León de ontdekking van een pre-historische grot zorgt voor de nodige opwinding. De hoofdcommissaris van het dorp denkt ondertussen na over zijn pensioen, terwijl zijn schoonzoon (en mogelijke opvolger) wil ontsnappen aan de verveling van zijn baan en huwelijk. Esteban, zijn vriendin Gabi en natuurfotograaf Pedro komen naar het dorp om de grot te onderzoeken, maar ze ontdekken meer dan ze zouden willen.
Buiten de misdaden, komt hier ook het corruptie probleem bij de Spaanse politie aan de orde. De doofpotten in het Spaanse dorp zijn onontkoombaar. Voorts komt ook de ontvolking van Spaanse dorpen aan de orde. En tenslotte het pijnlijke dillema: de gevangenis in of de politie omkopen. Wellicht zou ik toch ook maar voor de omkoping kiezen. Een wel heel bijzondere thriller op de achtergrond van het Spaanse platteland, een indrukwekkende combinatie wat mij betreft.
§
Von Trier kwam op het idee voor de film tijdens een therapiesessie die hij vanwege zijn eigen depressie bijwoonde. Zijn therapeut vertelde hem dat depressieve en melancholieke mensen in gewelddadige situaties juist kalmer reageren dan ‘normale’, ‘gelukkige’ mensen. Die raken eerder in paniek terwijl depressievelingen toch al van de slechtst mogelijke afloop uitgaan. Von Trier besloot dit idee tot een film uit te werken en koos het einde van de wereld als externe factor om druk op de mensen uit te oefenen. Een blauwe planeet met de naam Melancholia is van achter de zon verschenen en stevent op de aarde af. Volgens de wetenschap gaat de planeet aan ons voorbij, maar niet iedereen vertrouwt op een goede afloop.
Veel verder dan de theorie van zijn therapeut komt Von Trier niet. De eerste helft van de film bestaat uit de bruiloft van de depressieve Justine, die nog enigszins vrolijk aan de dag begint maar steeds verder wegzakt terwijl het feest vordert. Udo Kier is hilarisch als bruiloftplanner die boos wordt op Justine omdat ze met haar gedrag ‘zijn’ bruiloft verpest en vervolgens elke keer als ze bij elkaar in de buurt komen demonstratief doet alsof ze niet bestaat. Daarmee slaagt hij er af en toe in de loodzware mistroostigheid te doorbreken. Qua belichting is dit het mooiste gedeelte van de film.
De tweede helft draait om Claire, de zus van Justine, die met haar rijke man en zoontje in het kasteel woont waar de bruiloft plaatsvond. Melancholia nadert en Claire belandt in een emotionele crisis doordat ze steeds banger wordt dat de planeten elkaar zullen raken en daarmee al het leven op aarde vernietigd zal worden. Ondertussen blijft Justine redelijk rustig, en ontzettend depressief. Von Trier werkt dit gegeven nauwelijks verder uit, waardoor de film op een gegeven moment niet meer dan wachten op het naderende einde wordt.
Uit filmtotaal.
Een film die mij lang door het hoofd heeft gespookt. Dat kwam ook door de mysterieuze sfeer die de film uitademt. Voorts is het thema zo nu en dan zeer actueel. Er zijn nog al eens wat meteorieten die de aarde net voorbij schieten. En wat las ik laatst ? Het heelal zou niet almaar uitdijen maar inkrimpen, dat zou op den duur een enorm zwart gat veroorzaken dat ook de aarde zou verzwelgen, en nee dan helpt schuilen onder de trap niet meer !
§
Seventeen Diesisiete. Over een autistische jongen die een band met een hond krijgt en met zijn broer een reis maakt. Mooie film, goed geacteerd
§
Den Skyldige. De Schuldige
De hele film (een strakke 85 minuten) speelt zich af op één locatie: een 112-meldkamer van de politie in Kopenhagen. Daar treffen we Asger Holm. Zijn dienst zit er bijna op. Tot hij een noodoproep krijgt van een jonge, angstige vrouw en er een zenuwslopende reddingsactie per telefoon begint.
Veel meer dan het gezicht van Asger, voortreffelijk gespeeld door Jakob Cedergren, en een zakelijk ingerichte meldkamer met computers en telefoons zien we niet, maar de spanning stijgt met de minuut. Omdat je de vrouw aan de andere kant van de lijn niet ziet, alleen hoort, maak je er als kijker zelf beelden bij.