De idealistische politiek leider Birgitte Nyborg wordt onverwachts verkozen tot eerste vrouwelijke premier van Denemarken. Ze komt er al snel achter dat haar nieuw verworven rechten en plichten hun tol eisen van haar privéleven en haar dierbaren. De carrière van Birgitte staat plotseling in dienst van machtswellust, concurrentie en politieke intriges. Ze krijgt te maken met spindoctors, zoals de opportunistische Kasper Juul, en de hongerige media, met name de mooie en ambitieuze journaliste Katrine Fønsmark.
De Deense politieke thriller Borgen (The Government) is de nieuwe internationaal gelauwerde serie van de makers van The Killing
Een mix van persoonlijke omstandigheden en de politieke vraagstukken, dat maakte het voor mij de serie van het jaar. De politiek op die manier brengen, het kan niet anders dan dat boeiende tv geeft en naar we mogen hopen mensen er toe overhalen zich meer in politiek te verdiepen. De serie had bijna iets weg van een gedramatiseerde documentaire. Ik kon me zo voorstellen dat gebeurtenissen zo een op een over gezet konden worden naar de nederlandse politiek.
§
Op de deze zomer gehouden kunstmarkt in de Bilt, kom ik de onderstaande circus wagen tegen, die meteen een hoop herinneringen opriep aan een door mij zeer gewaardeerde TV serie
Carnivale de circusmensen die zich in leven moesten proberen te houden gedurende de depressie in Amerika. Een mysterieuze serie met veel onopgeloste raadsels, blijkt ook het stuk uit wikepedia:
HBO maakte op 11 mei 2005 bekend, dat het bedrijf de productie van het derde televisieseizoen annuleerde. Dit leidde tot protest onder fans van de serie, die vervolgens een actie begonnen om de serie weer terug op de buis te krijgen.[1] Volgens de president van HBO zou het bedrijf in één weekend zo’n 50.000 protest-e-mails ontvangen hebben. De fans waren vooral boos, omdat ze na twee seizoenen met puzzels, raadsels en mysteries werden achtergelaten, die niet meer zouden worden opgelost. Nochtans werden geen nieuwe opnamen gestart.
§
” Those who kill “. Ook van Deense bodem. Wat maakt deze serie en zo ook Borgen zo spannend ? Beide series vervlechten het persoonlijke met het “zakelijke” waardoor de verhalen een extra lading krijgen. Niet vaak thrillers gezien die het tegen deze serie kunnen opnemen. Er worden ook wel erg zieke daders ten tonele gevoerd, die d.m.v. de profiler toch steeds weer ontmaskerd worden.
§
The bridge. De eerste aflevering bekeken. Er wordt een doormidden gezaagde vrouw precies op het midden van de Sontbrug tussen Zweden en Denemarken. De vraag is al meteen welke rechercheurs zich er mee bezig gaan houden, die uit Denemarken(gezinsvader Martin Rohde) of de rechercheur uit Zweden (ietwat eigenaardige Saga Norén). Er komen in de eerste aflevering nogal wat verschillende mensen voor die waarschijnlijk in de loop van de serie een belangrijke rol gaan spelen. Het camera werk is fabelachtig en de opgeroepen sferen zijn erg indringend. Wederom een Scanadinavisch hoogstandje
§
Frank ‘The Fixer’ Tagliano (Steve Van Zandt), een voormalige maffioso uit New York, wordt door een getuigenbeschermingsprogramma het land uitgezet en op eigen vraag naar Lillehammer/Lillyhamer in Noorwegen gestuurd, een plaatsje waardoor hij gecharmeerd geraakte toen hij televisiebeelden zag van de Olympische Winterspelen in 1994. Compleet met nieuwe identiteit – vanaf nu heet hij Giovanni Henriksen – is hij vast van plan om op het rechte pad te blijven. De bijhorende cultuurclash – de maffia en Scandinavische cultuur liggen nu eenmaal ver uit elkaar – denkt daar helaas anders over.
Lillehammer kraakt voortdurend onder een wit sneeuwtapijt en een ijzingwekkende koude. Giovanni blijkt allesbehalve voorzien op avonturen in dergelijke omstandigheden. Bovendien valt een maffioso met de typische, sappige New Jersey tongval er helemaal uit de toon. Een vreemde setting én dito premisse om mee te beginnen.
Lilyhammer – Seizoen 1
Het hoofdpersonage Frank wordt vertolkt door Steve Van Zandt, gitarist uit de onsterfelijke E Street Band van Bruce Springsteen. Van Zandt, in de eerste plaats muzikant, is natuurlijk niet aan zijn proefstuk toe wat acteren betreft. In dat andere New Jersey instituut ‘The Sopranos’ speelt hij immers ‘Silvio Dante’, de stripclubbaas. Naar eigen zeggen zag Van Zandt het niet meer zitten om opnieuw de rol van een gangster te spelen, maar hij was zo onder de indruk van het script dat een Noors koppel televisiemakers hem bezorgde, dat hij niet anders kon dan opnieuw in de huid te kruipen van een maffioso.
Van Zandt was al een tijdje gek op Noorwegen. Hij leerde het land kennen in een ver verleden . Dankzij hem vonden grote namen als Bruce Springsteen en Bon Jovi de weg naar het –bij uitstek voor Amerikanen – onbekende land. Als drukbezet man met tal van (neven)activiteiten zag Van Zandt het niet zitten om zich een half jaar terug te trekken voor opnames in Lillehammer. De op het eerste gezicht vreemde en logistiek moeilijke planning leek achteraf gezien enorm goed te werken: om de week vloog Steve voor opnames naar Noorwegen, de andere week bracht hij door in de States. Op die manier waren de batterijen telkens helemaal opgeladen om fris aan de start te verschijnen en zich opnieuw helemaal te smijten.
Bom
‘Lilyhammer’ brak zo maar eventjes alle kijkcijferrecords in Noorwegen. Het is het grootste succes in de geschiedenis van de Noorse televisie. De Noorse versie van ‘Fargo’ gaat dan ook veelbelovend van start. De typische, fascinerende manier van leven in het Hoge Noorden in contrast met de streken van Giovanni doen absoluut uitkijken naar meer. En let ook op de uitstekende soundtrack die –uiteraard- door Van Zandt himself is samengesteld.
Isabel Steeno
Alleen al het loopje van Frankie is onvergetelijk. Hoofd ingetrokken als een schildpad, geen nekwerk te zien. Een zwierige gang, enigszins waggelend. Voor mij een top serie. Het idee om een New Yorkse mobber in het hoge noorden te plaatsen is een ongekende verassing. De botsing der culturen, een feest om naar te kijken. Ik hoop dan ook, dat er tweede episode van uitkomt.
§
Breaking Bad.
Wat mij betreft de beste serie ooit. Iedere keer weer opnieuw is er sprake van verrassende ontwikkelingen.
De maker moet een gigantische fantasie hebben om zoveel variatie in een serie te brengen. Voorts is de serie dramatisch, humoristisch, gewelddadig en maatschappij kritisch tegelijk.
Ik ben met het 2e seizoen bezig, uitgezonden door de VPRO. Ik had de diverse seizoenen al lang kunnen downloaden.
Leuker nog iets van het oude TV serie kijken vast te houden, dat is iedere week je te verheugen op een nieuwe aflevering.
Hoe bestaat het, dat er een aflevering wordt gemaakt, die eigenlijk alleen maar over een vlieg gaat die het laboratorium is binnen gedrongen. Geniaal.
Ik ben erg benieuwd iedere keer weer opnieuw hoe het verder gaat. Het schijnt dat er onderhand al 4 seizoenen zijn..
De serie is terecht razend populair in Amerika.
§
Real Humans
In deze Zweedse serie veroveren menselijke robots,
zogenaamde hubots, een steeds grotere plaats in de huidige maatschappij. Ze doen
het huishouden, helpen de kinderen met huiswerk, werken in de fabriek en zijn
zelfs sportcoach. Ondertussen proberen de “echte mensen” zo goed
mogelijk om te gaan met deze veranderingen. Terwijl sommigen deze nieuwe ontwikkeling omarmen,
zijn anderen bang om vervangen te worden als werkkrachten, familie of zelfs
minnaars. En dan zijn er ook nog eens hubots die hun eigen weg lijken te gaan.
Een aantal van deze ‘bevrijde’ hubots vormt een ondergrondse
splintergroep omdat zij niet meer akkoord kunnen gaan met de
vaak onwaardige omstandigheden waarin zij moeten leven en werken.
Zeer verrassende serie met onverwachte wendingen. Zij die de hubots niet mogen beginnen zich aan hen te binden. Zij die voorstanders zijn beginnen hun twijfels te krijgen over deze machines. Iedere aflevering weer wordt de spanning weer gegeven tussen echte mensen onderling die met hubots omgaan. Iedere keer weer komt het mens zijn ter sprake en alles staat zo nu en dan op losse schroeven. Om het nog complexer te maken is er ook nog sprake van een half hubot. In dit onderwerp kan de schrijver op waanzinnig veel manieren zijn fantasie de vrije loop laten. Voorts alle lof voor de acteurs die deze hubots wel heel erg goed acteren..
Een van de betere series van het moment en wellicht een blik op de toekomst ?
En alhier de cast van de serie, getekend door Bonne de Roos
Follow the money.
Zeer overtuigende serie met een combinatie van kleine en grote misdaad. De kracht van deze serie is dat er op maat gesneden wisseling van scenes plaats vinden, hetgeen het verhaal nog boeiender maakt. Voorts wordt er gebruik gemaakt van zeer onverwachte wendingen in het verhaal. Ook deze serie was wat mij betreft een top gebeurtenis
Onderstaande tekst uit Cinema
De nieuwe Deense serie Bedrag (‘bedrog’, internationale titel Follow the Money) opent met een lijk en een norse politie-inspecteur. Bepaald geen origineel startschot, maar gelukkig kantelt dat beeld al snel. Want het nieuwe vlaggenschip van de Deense publieke omroep DR, eerder succesvol met internationale hitseries als Borgen en The Killing, is niet de zoveelste grimmige detective, maar een gelaagde en intelligente economische thriller.
Het gevonden lichaam, toebehorend aan een Oekraïense gastarbeider die onder verdachte omstandigheden is verongelukt op een van de vele windparken van multinational Energreen, is namelijk slechts de aanleiding voor politie-inspecteur Mads (Thomas Bo Larsen, bekend van films als Festen en Jagten) om eens rond te gaan neuzen in de burelen van de machtige energiegigant. Waarna de metaforische lijken, die vooral te maken hebben met fraude en handel met voorkennis, een voor een uit de kast buitelen.
Moeder Anna-Lisa Waldemar nodigt haar inmiddels volwassen kinderen Lasse en Jonna uit voor de opening van het nieuwe seizoen, waarin vele toeristen hun weg gaan vinden naar haar ouderwetse pension waar koffie en koekjes de standaard zijn. Lasse runt een restaurant in Stockholm en Jonna is actrice. Oskar, het middelste kind, weet echter van niets en staat niet bepaald te springen om zijn grote broer op Aland te zien.
Al gauw is het duidelijk dat moeder iets bekokstoofd heeft: in haar testament staat dat broers en zus samen het pension moeten runnen gedurende het seizoen, anders erven ze niets. Ook Oskar, degene die het pension de laatste jaren draaiende heeft gehouden, niet. Het is Anna-Lisa’s laatste poging om haar grootste wens uit te laten komen: de hereniging van haar drie kinderen.
De verhalen in Thicker Than Water brengen historie en heden bij elkaar. Herinneringen, zowel goede als slechte, komen boven en intriges ontvouwen zich. Ondertussen bouw je een haat-liefde verhouding op met de personages.
Deze serie behoorde wat mij betreft tot de top. Iedere keer is de schrijver in staat je te verrassen. Scenes zijn zeer afwisselend waardoor de vaart in de serie blijft. Het verhaal is boeiend en is zeer in samenhang met de prachtige locaties. Voorts wordt er ook nog eens geweldig geacteerd. Genoten, serie werd bijkans een deel van ons leven…
§
The Queens Gambit
De beste serie/film die ik ooit gezien heb over schaken. De serie is zo immens populair dat de schaakborden niet aan te slepen zijn en terecht. Ik raakte langzaam maar zeker in de ban van Anya Taylor-Joy in haar rol als Beth. Een ondoorgrondelijke blik een aan het autistisch grenzend gedrag, het hakt er flink in. Een serie die ik uit moest kijken zo intrigerend heb ik het ervaren.
De Volkskrant:
The Queen’s Gambit gaat ook over een opgroeiend meisje, dat in de jaren vijftig na een auto-ongeluk haar moeder kwijtraakt en in een grauw weeshuis na een ontmoeting met een schakende conciërge ontdekt dat ze een buitengewoon talent heeft. In de eerste aflevering speelt de uitstekende Isla Johnston de jonge Beth, die al snel in een simultaanpartij de schaakclub van een nabije school van de mat veegt. Tegelijk bouwt ze in het weeshuis een verslaving op, omdat de gangbare manier om te disciplineren via het medicijnkastje liep (zie ook One Flew Over the Cuckoo’s Nest).
De serie is hypergestileerd vormgegeven, met interieurs en kostuumontwerpen die steeds stijlvoller, kleuriger en kosmopolitischer worden naarmate de greep van Beth Harmon op de schaakwereld groter wordt. Je zou kunnen zeggen dat er een wat geforceerde parallel tussen de strijd op en buiten het bord wordt getrokken. Maar goed, dat is een kritische noot achteraf, en toen lag de koningin al omver en hadden we ons allang gewonnen gegeven.